Step by step voor Matchis

Eind maart 2019
Dorina is niet fit en grieperig. Niks bijzonders gezien de tijd van het jaar.

2 april 2019
Ongeveer 15.00 uur:
Ik ben op mijn werk en Dorina belt. "Ik moet naar de huisarts. Ik heb een wond onder mijn oksel en die wordt steeds groter. Je moet nu thuiskomen." Onderweg naar huis de huisarts gebeld. "tja meneer, het kan eigenlijk niet want er is geen ruimte meer. belt u morgen maar weer even." Hemel en aarde bewogen om toch nog langs te mogen komen wat uiteindelijk mocht.

16.30 uur:
Met moeite Dorina in de auto gekregen en naar de huisarts gegaan. Op het moment dat de huisarts de wond ziet schrikt ze zichtbaar en zegt: "ik bel nu een ambulance, u moet met spoed naar het ziekenhuis.

16.40 uur:
Dorina is met prio 1 onderweg naar Drachten en ik rij zo snel als ik kan erachter aan. Ondertussen opvang voor de jongens regelen.

17.00 uur:
Dorina ligt op de spoedeisende hulp en verschillende verpleegkundigen zijn bezig met onderzoeken. Ze hebben nog geen idee in welke richting ze het moeten zoeken maar het is duidelijk dat ze zeer gespannen zijn.

18.00 uur:
Dorina wordt overgebracht naar de OK om geopereerd te worden. De artsen en verpleegkundigen laten niet veel merken maar als ze tot 2 keer toe tegen mij zeggen goed afscheid te nemen valt het kwartje. Vlak voor de OK geef ik haar een knuffel en een dikke zoen...

20.30 uur:
Samen met mijn schoonzus wordt ik bijgesproken door verschillende artsen. Ons wordt verteld dat Dorina acute leukemie heeft in combinatie met een vleesetende bacterie en acute bloedvergiftiging. Ik kan niet meer denken en de wereld valt onder mijn voeten vandaan. Het enige wat ik weet te vragen is wat haar kansen zijn. De artsen kunnen geen antwoord geven... Ik mag in ieder geval niet naar huis en moet aan de IC laten weten waar ik ben voor het geval er beslissingen genomen moeten worden. Ik regel opvang voor de jongens en probeer wat te eten. Om de 2 uren ga ik langs de IC om te kijken bij Dorina en het laatste nieuws te horen. Het blijft allemaal kritiek.

3 april 2019
09.00 uur
Ik krijg op de IC te horen dat de nacht boven verwachting goed is verlopen en dat Dorina rond 10.00 uur met de MICU naar het UMC in Groningen wordt gebracht. Daar zal ze nog 4 dagen in coma liggen en bijna een week op de IC verblijven voor ze naar de afdeling gaat.

Uiteindelijk ligt Dorina ruim 11 weken in het ziekenhuis voor ze voor het eerst weer naar huis mag. Gelukkig hersteld de wond snel en slaan de eerste chemokuren goed aan ondanks haar fysieke gesteldheid. 

Halverwege juli 2019
Ik zit in de auto onderweg naar huis vanuit het UMCG. Dorina is weer opgenomen ivm een zware chemokuur. "Ik heb goed nieuws, ze hebben een match!" Er gaat van alles door me heen en tranen springen in mijn ogen. Dit is weer hoop! Vanaf het begin ben ik geinformeerd over stamceldonatie en de mogelijkheden en vooral ook de onmogelijkheden. Ik ben waanzinnig dat er een match is en moet de auto even aan de kant zetten.

1 september 2019
Dorina wordt weer opgenomen in het UMCG ter voorbereiding op de stamceldonatie. Komende dagen staan in het teken van chemokuren en bestralingen.

4 september 2019
Het moment is daar. Vanaf de dag dat er bekend was dat er een match is leef je naar dit moment toe. Wat voor ons een mijlpaal is, wellicht het grootste moment van ons leven, blijkt een klein zakje met vloeistof te zijn. Een zakje stamcellen die via een infuus bij Dorina naar binnen stromen. En hoewel dit maar een simpel zakje vloeistof lijkt te zijn is dit een zakje met hoop en toekomst. Gedoneerd door een vrouw van destijds 19 jaar die wij nooit zullen leren kennen, maar ons leven weer veranderd heeft. Destijds schreef ik onderstaand bericht op Facebook: